Eitt av forslaga, er at byrådet skal gå i dialog med nasjonale myndigheiter om innretninga på lærarnorma, slik at den skal gjelde på kommunenivå. Det er nesten førebiletleg korleis lærarnorma blir framstilt som ein kostnadsdrivar, utan å faktisk gå inn på kva det betyr å endre den slik det blir foreslått.

Lærarnorma er ei minstenorm. Lærarnorma sikrar, iallfall til ei viss grad, at det er ei grense for kor mange elevar ein enkelt lærar kan ha ansvar for. Det er ei grunnbemanning, og den tek ikkje omsyn til at ulike elevar har ulike behov – fordi elevar som har behov for meir må få meir. Sjølvsagt binder det opp ressursar, men det er fordi ressursane trengs.

Når Bergen kommune gjerne vil gjere lærarnorma kommunal, er det eit grep som berre vil kome den kommunale lommeboka til gode. Når dei vil telje på kommunalt nivå i staden for på skulenivå, veit dei at det er eit grep for å redusere talet på lærarar». Det er ein reduksjon i bemanning, ikkje eit byråkratisk grep som vil spare pengar utan å ofre noko. Lærarar som er sikra gjennom lærarnorma, er nødvendige. For absolutt alle elevar.

I ei tid der lærarar blir pålagt meir og meir arbeid, er ikkje løysinga færre lærarar. Vi ser at fleire elevar strevar og treng meir oppfølging, vi har store utfordringar med auke i vald og truslar og eit stadig aukande skulefråvær.  Løysinga på dette, er ikkje å redusere målretta ressursar. Vi må sjå kva behova er, utover minstekravet ein finn i lærarnorma, og faktisk gi elevane dei ressursane som trengs. Det er ikkje slik at det er for mange lærarar på enkelte skular, slik at ein kan omfordele til andre skular.

Når Christine Meyer og Bergen kommune meiner at lærarnorma gir lite fleksibilitet til å sette inn ressursar der det trengs, til dømes til område med levekårsutfordringar, er dette både feil og rimeleg frekt. Lærarnorma avgrensar ikkje moglegheita til å sette inn ressursar der det trengs, men sikrar at alle elevar får minst ein lærar per 20. mellomtrinnselev. Det er ikkje, som Meyer har kalla det, eit normtal for trinn, berre ei sikring av grunnbemanning. Kvifor skal ikkje elevar på skular utan dokumenterte utfordringar ha den same retten til ei grense for kor få lærarar ein kan sette inn på trinnet? Er det tenkt ei erstatning for lærarnorma, eller er det fritt fram for å ha ein lærar på dei seksti elevane vi gjerne finn på eit trinn? Er det behovet eller økonomien som skal avgjere dette?

Det å endre lærarnorma, er ikkje eit enkelt grep for å hjelpe den krevjande økonomiske situasjonen i kommunen. Å endre den som eit økonomisk grep, vil ha konsekvensar for elevar og lærarar i bergensskulen. Det er for dårleg frå eit byråd som skal sørge for at barn og unge i kommunen skal ha det trygt og godt på skulen.