Les også om Skolefrontens solidaritetspris

• Stipend gis fortrinnsvis til medlemmer av Utdanningsforbundet.
• Rapport må innsendes før stipendet utbetales og før utgangen av tildelingsåret.
• Det kan vanligvis tildeles stipend bare en gang til samme søker og til samme prosjekt.
• Tiltaket det søkes midler til, må være del av et konkret FOU-arbeid eller prosjekt.

Stipend gis ikke

• som ledd i kompetansegivende utdanning.
• til deltaking i ordinær etterutdanning.
• til arrangement i regi av et fagforbund.

Formål

Stipendmidlene skal gå til forsøks- og utviklingsarbeid som har betydning for skolens arbeid med å fremme demokratiske holdninger og verdier som toleranse, menneskeverd, selvstendighet og solidaritet, - som var basis for lærernes kamp under okkupasjonen.

Kriterier for tildeling

Stipendene kan gis til følgende tiltak som fremmer formålet:

• Pedagogisk forsøks- og utviklingsarbeid.
• Pedagogisk og faglig utviklingsarbeid knyttet til konkrete prosjekter.
• Kurs og studiereiser som har direkte tilknytning til pedagogisk eller faglig utviklingsarbeid.

Innenfor den årlige avsatte rammen for stipend, kan stipendutvalget tildele stipend til de aktuelle søkere det enkelte år. Styret i Skolefrontens Fond fastsetter den årlige rammen for stipend på årsmøtet.

Forutsetninger

• Det må dokumenteres i søknaden at tiltaket det søkes midler til, er del av et konkret forsøks-/utviklingsarbeid eller prosjekt.
• Søknad om stipend skal skrives på eget skjema.
• Stipend gis ikke:
  • som ledd i kompetansegivende utdanning
  • til deltaking i ordinær etterutdanning
  • til arrangement i regi av et fagforbund.
• Stipend gis fortrinnsvis til medlemmer av Utdanningsforbundet.
• Stipendtildelingen medfører rapportplikt.
• Utbetaling skjer når rapport er mottatt.
• Frist for rapport er innen utgangen av tildelingsåret.
• Stipend som ikke utbetales går tilbake til Skolefrontens Fond.
• Det kan vanligvis tildeles stipend bare en gang til samme søker og til samme prosjekt.

Organisering

• Styret for Skolefrontens Fond har det overordnede ansvar for stipendordningen.
• Årsmøtet fastsetter kommende års totale stipendbeløp.
• Styret i Skolefrontens Fond velger et stipendutvalg på 3 medlemmer som står for administrering av stipendordningen.
• Stipendutvalget har rapporteringsplikt overfor styret i Skolefrontens Fond.
• Stipendutvalget kan knytte til seg sekretærhjelp.

Offentliggjøring

Utlysning skjer primært gjennom Utdanningsforbundets kanaler, Utdanningsforbundets hjemmeside og fylkesinformasjon. Alle søkere blir tilskrevet etter tildeling, enten de får stipend eller ikke.

Stipend kan gis til følgende tiltak som fremmer fondets formål

• Pedagogisk forsøks- og utviklingsarbeid.
• Pedagogisk og faglig utviklingsarbeid knyttet til konkrete prosjekter.
• Kurs og studiereiser som har direkte tilknytning til pedagogisk eller faglig utviklingsarbeid.
   

• Søknad om stipend skal skrives inn i eget skjema på nett.
• Husk at alle feltene i søknaden må være fylt ut for at søknaden skal bli godkjent og registrert.

Styret i Skolefrontens fond består av fem medlemmer og to varamedlemmer. Styret avholder årsmøte i mai hvert år. Det oppnevnes et eget stipendutvalg på tre personer som har ansvar for stipendordningen.

Styret i Skolefrontens fond 2024-2027

Styret i Skolefrontens fond 2024-2027 består av: Oddvar Halleråker (leder), Robert Nesje (nestleder),  Lise Lautin, Janne Aasebø Johnsen og Merete Henden. Varamedlemmer: Hogne Wathne Helgesen og Fride Handelsby Strand.

Styret i Skolefrontens fond 2020-2023

Bilde av styret og varamedlemmer til styret i Skolefrontens fond i Kirkenes 27. april 2022 på 80-års markeringa for lærernes protest under krigen. Fra venstre: Oddvar Halleråker (leder), Sven Arne Sørensen, Anette Sandvær, Thomas Nordgård, Lise Lautin (nestleder), Robert Nesje og Gro Iren Abrahamsen (Foto: Inger Marie Kleppan Georgstad).

Har du spørsmål i denne forbindelse, kan du ta kontakt med Skolefrontens fond ved Inger Marie Kleppan Georgstad.

E-post: [email protected]

Då Hitler-Tyskland okkuperte Noreg 9. april 1940, var eit av dei viktigaste måla å gjere Noreg nazistisk slik at landet kunne innlemast i eit framtidige germansk verdsrike.

Den viktigaste strategien for å nå denne målsettinga, var å starte med den oppvaksande slekt, barna og dei unge, og dei som sto for oppdraginga av desse, lærarane.

Då Vidkun Quisling fekk makta, gjekk han og statsråd for folkeopplysing og propaganda, Gulbrand Lunde, i gang med å «omvende» den norske lærarstand. Etter at Quisling vart utnemnd til ministerpresident 1. februar 1942, fekk han lovfesta at alle lærarar skulle bli medlemer av Norges Lærersamband og etterleve dei nazistiske retningslinjene i dette.

Påbodet vart den 20. februar møtt med 10.000 protestbrev frå norske lærarar. Dette medførte at løna vart sperra og mange skolar vart stengde. 

Ein månad seinare, 20. mars 1942, gjekk tyskarane til massearrestasjon av ca. 800 lærarar etter ei tilfeldig og usystematisk utplukking. Dei arresterte vart sende til Grini eller Jørstadmoen, dei frå Trøndelag til Falstad og dei nordnorske til Tromsø eller Kirkenes.

Ultimatumet som vart stilt til lærarane, var innmelding i Lærarsambandet. Men av dei arresterte var det berre 3 som gav etter. Dei arresterte frå Sør-Noreg vart etter kvart samla på Jørstadmoen, der dei var utsett for brutal terror av ulik art. Etter ei tid vart alle innkalla individuelt til kommandanten med krav om innmelding i
Lærarsambandet.

97 prosent nekta og dei som gav etter, gjorde det mest av helsemessige årsaker. Dette medførte ei lang reise, først med tog til Trondheim, og så vidare med båt til Kirkenes under umenneskelege forhold. I Kirkenes vart dei internerte og det venta 6 månader med tvangsarbeid. Då tyskarane etter kvart innsåg at arrestasjon og deportasjon av lærarane var eit feilgrep, vart lærarane sett fri gruppevis ut over hausten 1942.

Motstanden i det norske folk hadde tydeleg blitt stålsett ved lærarane sitt eksempel, og aksjonen fekk stor merksemd ute i verda.

Alt i 1940 hadde lærarane i enkelte kommunar starta opp med å betale inn ein kontingent på 2 prosent av løna til støtte for familiane etter lærarar som hadde falle under krigen.

Etter kvart vart det oppretta eit «illegalt» kontaktnett over heile landet for å samle inn kontingent og formidle hjelp. Kontaktnettet hadde også i oppgåve å spre «illegale» aviser og parolar. 

Etter samarbeidskonflikten våren 1942, vart kontingenten som blei innbetalt, auka til 5 prosent av løna. I tillegg kom det betydelege pengestøtte frå andre, og staten gjennom den norske regjeringa i London gav 3 millionar kroner til lærarfronten og andre «illegane» organisasjonar.

Då krigen slutta, var det ein del pengar igjen i dei «illegale» lærarkassane.

Den 30. juni 1945 samlast ca. 150 av lærarfronten sine kontaktar frå alle delar av landet til landsmøte i Oslo. Der vart det vedtatt at alle midlar frå dei «illegale» lærarkassane skulle samlast til eit fond, Skolefrontens Fond.

Avkastinga av fondet skulle nyttast til:

• Æresløn til lærarar som hadde blitt sjuke eller fått nedsett arbeidskraft p.g.a. krigen.
• Æresløn til personar som vart forsørga av lærarar som døydde p.g.a. krigen.
• Støtte til utdanning til personar etter punkta ovanfor.

Etter kvart som tida gjekk, vart det av naturlege grunnar færre og færre som mottok æresløn. Styret i Skolefrontens Fond vedtok av den grunn i 1982, at ein del av avkastinga kunne nyttast til stipend til utviklingsarbeid som var i tråd med formålet til fondet.

I 2002 vedtok styret å etablere ein pris, Skolefrontens solidaritetspris, som delar av avkastinga skulle kunne nyttast til. Prisen kan tildelast personar, institusjonar eller organisasjonar som gjennom arbeid med konkrete prosjekt i skolen, eller med barn og ungdom bidrar til å fremme nasjonal og internasjonal forståing og solidaritet, og motverkar utvikling og utbreiing av diskriminerande og rasistiske haldningar.

Dokumentaren er tilgjengeleg for kjøp og leige online på http://theteachersprotest.com

Om filmen

Då Hitler-Tyskland okkuperte Noreg 9. april 1940, var eit av dei viktigaste måla å gjere Noreg nazistisk, slik at landet kunne innlemast i eit framtidig germansk verdsrike.
Den beste strategien for å nå denne målsettinga, var å starte med den oppvaksande slekta, barna og dei unge, og dei som sto for oppdraginga av desse, lærarane.

Då Vidkun Quisling fekk makta, gjekk han og statsråd for folkeopplysing og propaganda, Gulbrand Lunde, i gang med å «omvende» den norske lærarstand.
Etter at Quisling vart utnemnd til ministerpresident 1. februar 1942, fekk han lovfesta at alle lærarar skulle bli medlemer av Norges Lærersamband og etterleve dei nazistiske retningslinjene i dette.

Påbodet vart den 20. februar møtt med 10.000 protestbrev frå norske lærarar.
Dette medførte at løna vart sperra og mange skolar vart stengde.
Ein månad seinare, 20. mars 1942, gjekk tyskarane til massearrestasjon av ca. 1000 lærarar etter ei tilfeldig og usystematisk utplukking.
Ultimatumet som vart stilt til lærarane, var innmelding i Lærarsambandet.
Dei arresterte lærarane vart utsette for brutal terror av ulik art. Trass i dette var det berre eit fåtal som av helsemessige årsaker, gav etter for nazistane sine krav.
Dei arresterte vart transporterte til Kirkenes under umenneskelege forhold.
I Kirkenes vart dei internerte og det venta dei eit nedverdigande liv med tortur og tvangsarbeid.

Då tyskarane etter kvart innsåg at arrestasjon og deportasjon av lærarane var eit feilgrep, vart lærarane sett fri gruppevis ut over hausten 1942.

Motstanden i det norske folk hadde tydeleg blitt stålsett ved lærarane sitt eksempel, og aksjonen fekk stor merksemd ute i verda.

Ein av dei som vart fasinert av den utrulege historia om dei norske lærarane sin heroiske kamp mot nazistane, var Jon Seal, ein engelsk lærar og filmskapar. Han såg det som svært viktig å spreie informasjon om den norske læraraksjonen til land utanfor Noreg.
Derfor sette han seg som mål å lage ein film om denne fantastiske historia der målgruppa primært var eit internasjonalt publikum.
Filmprosjektet har blitt realisert ved hjelp av støtte frå mange ulike bidragsytarar.
I tillegg til økonomisk støtte frå lærarorganisasjonshald i England så har Skolefrontens Fond gått inn med bidrag på innpå 200.000,- kr.
I Norge har det vore mange støttespelarar som gjennom eiga erfaring og overført kunnskap om det som skjedde i krigsåra, vore viktige ressurspersonar i arbeidet med filmprosjektet.
Jon Seal har sjølv vore mange turar i Noreg for å kvalitetssikre grunnlaget for filminnhaldet.

I Noreg vart filmen første gang vist i Noreg i Lærernes Hus 25. mars 2019.
For alle som var til stades, var innhaldet og bodskapen i filmen ei sterk oppleving.

Den 27. september 2019 vart filmen presentert i London i eit samarbeid mellom Den Kongelige Norske Ambassade, National Education Union og Gathering Light Films.
Leiar i Utdanningsforbundet, Steffen Handal, og representantar frå Skolefrontens Fond deltok også på dette arrangementet.

Så langt er filmen «The Teachers’ Protest» vist i meir enn 12 ulike land og på fleire festivalar.

Filmen er tilgjengeleg på engelsk, norsk, spansk og fransk og er lagt på nettet gjennom vimeo.

Linken til nettsida som også har linkar til oversetting av filmen er: http://theteachersprotest.com